Over: duizend onnodige doden
Als ziekenhuizen een checklist volgen, scheelt dat duizend doden per jaar. Zo meldt dagblad Tubantia. Ik ben erg benieuwd hoe deze conclusie van een onderzoek naar sterfgevallen rond een operatie, wordt ervaren door verschillende betrokkenen.
Het gaat om patiënten die aan complicaties zijn overleden. Ik denk dat het woord onnodig hieraan mag worden toegevoegd. Hoe zou het zijn om kennis van te nemen van deze conclusie …
- voor chirurgen die dergelijke operaties hebben uitgevoerd?
- voor anesthesisten?
- voor andere leden van operatieteams?
- voor verplegers die moesten toezien hoe een complicatie uit de hand liep?
- voor ambulancerijders die uit alle macht hebben geprobeerd iemand die is verongelukt of onwel geworden op de operatietafel te krijgen?
- voor managers in ziekenhuizen die moeten beslissen over het invoeren van de checklist en over de vraag op welke termijn dat mogelijk is?
- voor medewerkers van ziekenhuizen die patiënten bij hun operatie begeleiden en die hier nu vragen over krijgen?
- voor patiënten die hebben meegemaakt dat een kamergenoot overlijdt?
- voor mensen die op een wachtlijst staan voor een operatie en die hopen dat ze snel aan de beurt zijn (of toch niet)?
- en voor de belangrijkste groep: nabestaanden?
Zorg(vuldig)
Ik kan alleen maar zeggen hoe dit voelt voor mij. Iemand die ooit, in de jaren zeventig, een keer is
geopereerd aan een liesbreuk. Ik kan dit niet bevatten: een gewone checklist, die bijna geen extra tijd kost, halveert de kans op overlijden na een operatie. Het enige wat in me opkomt is de bovenstaande vraag en nog een paar andere:
geopereerd aan een liesbreuk. Ik kan dit niet bevatten: een gewone checklist, die bijna geen extra tijd kost, halveert de kans op overlijden na een operatie. Het enige wat in me opkomt is de bovenstaande vraag en nog een paar andere:
- gaan degenen die een operatie wel goed hebben doorstaan nu peinzen of het ook anders had kunnen aflopen? En hoe voelen ze zich? (ik denk even aan medewerkers die na een reorganisatie mogen blijven, ze voelen zich vaak schuldig ten opzichte van degenen die zijn ontslagen)
- kunnen hulpverleners en advocaten iets doen voor de nabestaanden?
- helpt dat?
- hoeveel andere simpele maatregelen dan een checklist, zijn er nog mogelijk om de kans op een fatale afloop te verkleinen?
- hoe beoordeel ik of een ziekenhuis waarin ik beland (of een dierbare) zorg ... vuldig is?
Behalve in het AMC wordt de checklist gehanteerd door maar vijf ziekenhuizen: Amphia in Breda, Jeroen Bosch in Den Bosch, Rijnland in Leiderdorp, het AZM in Maastricht en het OLVG in Amsterdam. Een onbekend aantal andere ziekenhuizen heeft “belangstelling getoond”.
Vreemd is trouwens dat Tubantia verschillende aantallen noemt: 1.000, 3.500 en 2.000. Ook het Algemeen Dagblad strooit met strijdige cijfers. In de tweede alinea staat dat 1 op de 150 mensen overlijdt rond een operatie, terwijl aan het eind staat dat een aantal van 1,5 procent normaal is.
Zorgvuldigheid van de pers is een ander fenomeen. Laten we het even houden op duizend. Stel je voor: iemand heeft een helemaal-doodevaring. En dat gebeurt jaarlijks duizend maal. Terwijl ze bijna waren blijven leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten